Co warto wiedzieć o nużeńcu?

Jeszcze kilkanaście lat temu o tym problemie nawet lekarze specjaliści wiedzieli niewiele. W ostatnim czasie jednak nastąpił wzrost liczby badań nad nużeńcem, gdyż coraz więcej osób zmaga się z tym niebezpiecznym pasożytem. Na początek warto odpowiedzieć na pytanie, czym właściwie jest nużeniec i jakie posiada cechy charakterystyczne?

Co to jest nużeniec?

Nużeniec (łac. Demodex) zaliczany jest do rzędu roztoczy. To pajęczak mikroskopijnych rozmiarów, który niestety często bytuje na człowieku, co skutkuje wieloma problemami alergologicznymi i dolegliwościami. Nużeńce dzielą się na dwa gatunki. Demodex brevis, czyli nużeniec krótki, osiąga długość około 0,3 milimetra. Demodex folliculorum to nużeniec ludzki (o długości około 0,4 milimtera). Kształt ich jest robakowaty, kolor zaś biały lub żółtawy.

Objawy nużeńca?

Pojawienie się tego pasożyta przynieść może liczne objawy i dolegliwości u człowieka. Demodex brevis najczęściej występuje w gruczole Meiboma, co skutkuje często tak zwanym zespołem suchego oka. Gdy pacjent zaatakowany zostanie przez nużeńca ludzkiego, pojawia się u niego przewlekłe zapalenie brzegów powiek, a co za tym idzie – nadmierne wypadanie rzęs i złogi w okolicach ich podstawy. Chorobą towarzyszącą nużycy jest bardzo często także nawracający jęczmień oraz gradówka. Nierzadko pojawienie się owego pasożyta skutkuje zapaleniem mieszków włosowych lub gruczołów łojowych. Skóra nie jest w stanie wówczas produkować odpowiednich ilości łoju, co  niejednokrotnie skutkuje powstaniem ropnia, któremu towarzyszy ból oraz stan zapalny.

Inne objawy to:

• bardzo sucha skóra/złuszczający się naskórek,
• hiperkeratoza (zrogowacenie naskórka)
• uczucie łaskotania (spowodowane poruszaniem się nużeńca),
• wypadanie włosów, rzęs oraz brwi,
• zaskórniki i wągry,
• trądzik różowaty i wysypka na powierzchni skóry,
• infekcja przewodów usznych,
• poszerzenie naczyń krwionośnych.

Roztocze to pojawia się zwykle w tych miejscach, w którym występuje znaczna ilość gruczołów łojowych: na głowie, czole, w okolicach nosa, na szyi, plecach czy ramionach. Niekiedy lokuje się on w rejonach gruczołów rozrodczych oraz brodawek piersiowych.

Niekiedy nużeniec mylony jest z egzemą (kontaktowym zapaleniem skóry). Najczęściej pajęczaki pojawiają się na powierzchniach ciał osób w podeszłym wieku ( po ukończeniu siedemdziesiątego roku życia ryzyko znacznie wzrasta ze względu na znaczne zmniejszenie ich odporności). W przypadku osób młodych i dzieci dolegliwość ta pojawia się stosunkowo rzadko.

Zakażenie nużeńcem

Do zakażenia dochodzi dość łatwo – wystarczy bowiem używanie tych samych kosmetyków, ręczników czy przyborów toaletowych, co osoba zakażona. Dość często jednak choroba przebiega bezobjawowo – gdy jednak pacjent ma problemy z odpornością, szybko odczuwa on skutki zakażenia.

W jaki sposób możemy zdiagnozować pojawienie się owego pasożyta? Wystarczy jedynie pobrać kilka rzęs do badań laboratoryjnych. Materiał oglądany pod mikroskopem pozwala stwierdzić, czy nie znajdują się na nim jaja lub dorosłe osobniki nużeńca.

Bardzo istotną kwestią jest wczesne zdiagnozowanie nużeńca i podjęcie odpowiedniego leczenia. Bardzo często już w ciągu dwóch miesięcy można bowiem pod okiem specjalisty pozbyć się owego uciążliwego problemu.